Quem tu, Melpomene, semel Nascentem placido lumine videris, Illum non labor Isthmius Clarabit pugilem, non equus impiger Curru ducet Achaico 5 Romae, principis urbium, Dignatur soboles inter amabiles Vatum ponere me choros, Et jam dente minus mordeor invido. O testudinis aureae Dulcem quae strepitum, Pieri, temperas, O mutis quoque piscibus Donatura cycni, si libeat, sonum, Totum muneris hoc tui est, Quod monstror digito praetereuntium Romanae fidicen lyrae: Quod spiro et placeo, si placeo, tuum est. Qualem ministrum fulminis alitem, Olim juventas et patrius vigor 15 20 5 Venti paventem, mox in ovilia Demisit hostem vividus impetus, 10 C. iv. 7. Vernisque. Nunc in reluctantes dracones Qualemve laetis caprea pascuis Dente novo peritura, vidit : Videre Raetis bella sub Alpibus Dextras obarmet, quaerere distuli ; Nec scire fas est omnia ;-sed diu Consiliis juvenis revictae 15 20 Quid debeas, o Roma, Neronibus, Testis Metaurum flumen et Hasdrubal Devictus et pulcher fugatis Ille dies Latio tenebris, Qui primus alma risit adorea, Dirus per urbes Afer ut Italas Ceu flamma per taedas vel Eurus 40 Post hoc secundis usque laboribus 45 Romana pubes crevit, et impio Fana deos habuere rectos, Dixitque tandem perfidus Hannibal : Sectamur ultro, quos opimus Fallere et effugere est triumphus. 50 Monstrumve summisere Colchi Merses profundo: pulchrior evenit: Carthagini jam non ego nuntios Nominis, Hasdrubale interempto. Divis orte bonis, optime Romulae Lucem redde tuae, dux bone, patriae; 65. Mersus; ecxiet. 66, 67, 73. proruit, geritque, perficiunt 65 70 75 5 |